Sergey Yesenin'e

Sen gittin,
diyorlar
yukarýlarda bir dünyaya.
Sonsuzlaþma-
Uçuyorsun,
parýldayan yýldýzlara çarparak.
Ne borç var artýk bize,
içki ne de

Ayýlma.
Hayýr, Yesenin,
oh
çekmek deðil benim istediðim.
Görüyorum ben
kesik bileklerinle sendeleyiþini
Ve alayla deðil
acýyla
düðümleniyor yüreðim.
Görüyorum
bir kemik çuvalý gibi
yere atýþýný gövdeni.
-Dur! diyorum.
Býrak!
Delirdin mi sen?
Sürer mi ölümü
hiç insan
tebeþir tozu gibi
yanaklarýna?


Sen ki çok daha
iyi verirdin ölüme
aðzýnýn payýný herkesten.
Yeryüzünde baþka
kimsede olmayan
o efece konuþmanla.
Niçin?
Nedeni ne?
Donup kalýyorum þaþkýnlýktan.
Homurdanýyor eleþtirmenler:
-Bizce, bunun asýl nedeni
Þu...
ya da bu...
ama daha çok,
kopmak toplumdan,
Çok fazla bira
ya da þarapla kafayý çekmesi.
Baþka deyiþle
satsaydýn
bohemleri
iþçi sýnýfýna, diyorlar.
Sýnýf bilincin olsaydý,
bak, bu gelmezdi baþýna.
Oysa iþçiler de
kvastan sert içkilerle
kafayý çekiyorlar.
O sýnýf da içerek
güzelce sýçýyor kendi aðzýna.
Baþka deyiþle
Parti’den biri
denetleseydi seni
Saðlansaydý böylece
asýl önemi
içeriðe vermen.
Yazardýn o zaman
her gün
o dizelerin
yüzlercesini
Uzun uzun
ve sýkýcý
Doronin de gördüðümüz türden
Ama bence
böylesi bir deliliðin içine düþseydin
Sen çok daha önce
son verirdin
yaþamýna.
Votkadan gitmek daha iyidir
inan bana
Böylesi sýkýntýdan boðulmaktansa.
Hiçbir zaman söyleyemeyecekler
nedenini bize
seni yitiriþimizin.
Þuracýkta duran
çaký mý, yoksa ip mi?
Ama bulunsaydý
mürekkebi, elbette
Angelleterre otelinin
damarlarýný kesmen
ve ölüp gitmen
gerekmezdi.
Sana öykünenler çýldýrdýlar sevinçten:
bir daha, bir daha!
Neredeyse bir yýðýn insan
zývanadan çýkýp
öldürdü kendini.
Neden çoðaltmalý
intiharlarý
böyle sayýca?
Daha kolay deðil mi
mürekkeple doldurmak
oteldeki þiþeleri!
Sonsuza dek
kilitlendi artýk dilin
arkasýnda diþlerinin.
Benim bu bilmecemsi sözlerim
yersiz
bir bilgiçlik sayýlmamalý
Halkýmýz,
yaratýcýsý ve yaþatýcýsý o güzel dilimizin,
Yitirdi ölümünle
yansýlý sesler üreten
en güçlü çýraðýný.
Ve o herifler tayýþýp duruyorlar
ölü þiir döküntülerini
Geçmiþ,
gömülmüþ ölülerden
hemen hiçbir yeniliði olmayan.
Üstüste yýðýyorlar
tatsýz uyaklarýný
mezara toprak atar gibi: daha beterlerini.
Onurlandýrmak için oðlunu
Esin Peri’sinin bile
iþine yaramayacak olan.
Sana yaraþacak
bir anýt henüz dökülmedi
Hani nerde o anýt,
döðülmüþ tunçtan
ya da yontulmuþ mermerden?
Oysa çoktan doldurdular
yýðýn yýðýn
parmaklarýnýn dibini
Çöplerle,
adama sözcüklerinden, anýlardan, o bok püsür þeylerden.
Adýn
hýçkýrýklarla birlikte doldurdu mendilleri.
Sözcüklerini
geveleyip duruyor Sobinov aðzýnda
Kývrýlýp oturmuþ da
altýna suyu çekilmiþ bir kayýn aðacýnýn-
’Hiçbir þey söyleme,
ah dostum,
içini de çek-me ne olursun.’
Ah,
sen onu ne kimbilir nasýl da alaya alýrdýn,
Þu Leonid Lohengrinski’yi,
baþ belasý, tanrýnýn!
Ortalýðý kimbilir
nasýl da ayaða kaldýrýrdýn:
’izin veremem
þiirsel gargaralarýna
anýran eþþeklerin! ’-
Saðýr ederdin kulaklarýný
üç ayaklý ýslýklarýnla, sonra,
Yazdýklarýnýn hepsini
kýçlarýna sokmalarýný söylerdin.
Harcardýn bozuk para gibi
o yeteneksiz heriflerin hepsini,
Doldururdun
smokin ceketlerinin
kara yelkenlerini,
Öyle ki savrulurdu
saða sola
Kogan gibileri,
Süngüleyerek
sivri býyýklarýyla
gelip geçenleri.
Oysa bu arada
sayýsý hiç de azalmadý
bu serserilerin.
Çok zorlu bir iþ
onlarý sayýca geride býrakmak.
Yaþam
yepyeni bir biçimde
yeniden kurulacak.
Ýþte o zaman
yepyeni þarkýlar söylenmeye baþlayacak.
Böyle bir çaðda
aðýrlaþýyor sorunlarý
kalemin,
iyi ama, gösterin bana
sizi ey zavallý
hortlaklar sürüsü, hadi
Nerede görülmüþtür
ve ne zaman
yüce bir kiþinin,
Dikenli yollarý býrakýp da
gül bahçelerini seçtiði?
Sözcükler
yönlendirir
insanoðlunun güçlerini.
Yürüyün!
Arkamýzda
zaman patlasýn
bir mayýn gibi.
Bizim geçmiþe sunacaðýmýz
yanlýzca
bukleleri
Rüzgarda
geriye savrulan saçlarýmýzýn.
Eðlenceye ayrýlacak yeri yok
gezegenimizin.
Yarýnlardan
koparýp
almalýdýr mutluluðu
insan.
Þu yaþamda
en kolay iþtir ölmek
Asýl güç olan
yepyeni bir yaþama
baþlamak.

1926
Sosyal Medyada Paylaşın: