Filo bile sonunda limana döner, tren soluk soluða koþar gara doðru, Bense ondan daha hýzlý koþmaktayým sana -çünkü seviyorum- budur beni çeken, sürükleyip götüren. Cimri þövalyesi Puþkin’in, iner bodrumunu karýþtýrýp seyretmeye. Ben de, sevgilim döner dolaþýr gelirim sana. Taparým, benim için çarpan o yüreðe. Sevinçlisinizdir evinize dönerken. Atarsýnýz týraþ olurken, yýkanýrken, kirini pasýný vücudunuzun. Ben de ayný sevinçle dönerim sana- evime dönmüyor muyum sana doðru koþarken? Yeryüzü insanlarý toprak ananýn koynuna dönerler sonunda. Hepimiz döneriz en son yuvaya. Ben de öyle, bir þey var beni sana çeken daha ayrýlýr ayrýlmaz, birbirimizden uzaklaþýr uzaklaþmaz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vladimir Mayakovski Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.