Omurganın Flütü

Ve gökyüzünü
unuttu diye maviliðini dumanlar arasýnda
ve bulutlarý, o paçavralar içindeki sýðýntýlarý
tutuþturacaðým en son aþkýmla,
bir veremlinin yanan suratýnca, kýzýl sarý.

Sevinçle kapatacaðým gürültüsünü
kalabalýklarýn,
unutanlarýn dirliði, ev bark yüzünü.
Bir çift sözüm var
insanlar!
Çýkýn siperlerinizden.
Sonra bitirirsiniz savaþý.

Ama,
Baküs gibi kandan sendeleyerek
bir savaþ baþlasa bile,
hiç solmaz aþk sözleri.
Sevgili Almanlar!
Bilirim,
sizin dudaklarýnýzda Goethe’nin
Greten’i var.

Fransýz
gülümser süngü altýnda,
dudaðýnda bir gülüþle düþer vurulan havacý,
bir anýmsasýnlar yalnýz
aðzýnýn öpüþünü
senin, Traviata.

Bana tad vermez ama
yüzyýllarýn çiðnediði pembe et.
Baþka ayaklara kapanýn bugün!
Sensin övdüðüm elbet,
süslü püslü
sarýþýn yosma.

Belki aslýnda
bu süngü uçlarý gibi korkunç günlerden,
aðarýnca yüzyýllarýn sakalý,
kalan
yalnýz
ikimiz olacaðýz,
bense kentten kente senin ardýnda.

Gelin gitmiþ olsan da denizaþýrý,
saklanmýþ olsan da gecenin inlerine,
Londra’nýn sislerinde seni bulacaktýr öpücüklerim yine
sokak lambalarýnýn ateþten dudaklarýyla.

Aslanlarýn nöbet tuttuðu
yakýp kavuran çöle yaysan da kervanlarýný,
senin için
rüzgarýn yýrttýðý kumun altýna
sereceðim yanaðýmýn yanan Sahra’sýný

Dudaklarýna bir gülüþ yerleþtirsen,
baksan da-
ne yakýþýklý boða güreþçisi!
Bir anda
kýskançlýk salacaðým kulübelere,
boða gözlerimde bir ölüm sisi.

Dalgýn adýmlarla geçersen bir köprüden
düþünerek-
aþaðýda olmak ne iyi;
ben
kemerler altýnda akan Seine ýrmaðýyým,
seni çaðýrýyorum,
gösteriyorum sana çürümüþ diþlerimi.

Týrýs giden atlarýn ateþinde yaksan da bir baþkasýyla
Strelka’yý, Sokolniki’yi,
yukarýlara týrmanýp, ta yukarýlara
seni bekleyen ölgün, çýplak ayým ben.

Güçlü kuvvetliyim,
gereklilik duyarlar da
buyruk verirlerse bana
git savaþta öldürt kendini! diye,
senin adýn olur
aðzýmdan son çýkan ad,
donar kalýr bir mermiyle parçalanan dudaklarýmda.

Baþým taçlý mý ölürüm,
Saint-Héléne de mi bilmem.
Ata biner gibi binerim yaþamýn dalgalarýna,
hem evrenin sultanlýðýna aday olurum
hem
kelepçelere.

Çar olmak düþerse bana,
senin yüzündür
güneþsel altýnýna sikkemin
basýla buyruðunu vereceðim þey
bütün halkýma ülkemin.

Ve orada,
solduðu yerde herkesin tundurada,
ýrmakla pazarlýk ettiði yerde kuzey yelinin
adýný oyacaðým zincirlere Lili’nin
öpe öpe zindanýn karanlýðýnda.

Dinleyin, unutanlar göðün mavi olduðunu, hepiniz,
vahþi hayvanlar gibi
diken diken tüyleriniz.
Bu aþk belki de
son aþkýdýr dünyanýn,
yanar bir veremlinin kýzýl rengiyle.


Sosyal Medyada Paylaşın: