BİR BENDEN, BİR Y.ZİYA ORTAÇ’ DAN..

“..Dedemden yadigâr kalan bu evi
Kýþ’ýn fýrtýnasý,Yaz’ýn alevi
Daha ben doðmadan ihtiyarlatmýþ..” Y.ZÝYA ORTAÇ
—
Bilmiyorum ne haldedir,sattýðýmýz Baba Evi ?..
Parýldardý kilerinin ocaðýndaki alevi..
O günlerimiz ne güzel,nekadar hoþ ve rahatmýþ…

Mahallenin çocuklarý alt bahçemizde oynardý..
O bahçede,çeþit-çeþit meyve aðaçlarý vardý…
Duydum ki,hepsi daðýlmýþ..Evimiz bir harabâtmýþ !..

“..Fikrim,bir hülyaya bazan dalar da
Düþünür,derim ki,bu odalarda
Kimbilir kaçkiþi oturup,yatmýþ ?..”

Misafirden boþ kalmazdý,koskoca Ev o yýllarda..
Çocuk sesleri çýnlardý,gece-gündüz odalarda…
Üç kuma’yla anam-babam,yaþamamýz bir sanatmýþ…

Rahmet olsun,babam,hergün kitaplarýna dalar da,
Hep aracýlýk yapardý,nizâlar’da,kavgalarda…
Hoþgürülü sohbetiyle dargýnlýklarý kapatmýþ…

“..Þimdi bir ben varým,bir de anam var,
Zaten dünyada O’ndan baþka neyim var ?..
Benim ömrüm O’nun,O’nunki benim..”

Þimdi ne anam ne babam…Acýmasýz hasretim var !..
Sevgiliye ihanetin kahredici duygusu var !..
Ne bu ömür O’nun ne de O,benim…

Küçük yaþta,gurbetlerde dolaþmaktan oldum bîzar..
Her nereye gittim ise,hep benimleydi o Nigâr…
Hata benim,günah benim…Suç benim !!..

“..Fersiz gözleriyle,akþam oldumu
Pencere dibinde ,ýssýz yolumu
Yok ki O’ndan baþka bir bekleyenim…”

Yalnýzlýðým baþlar,günün ýþýltýsý kayboldumu,
Geçit vermez bir hayaldir ,kapatan dönüþ yolumu…
Yalnýz O’dur,bin ýþýkyýl uzaklarda bekleyenim..

Ruhuma ,hasretin hüznü,periþanlýðý doldumu…
Baþka bir hayal belirir,eskisi kayýpoldumu…
Can Dost’u anmakla geçer,çoðu gecelerim benim…

——-Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-
31.07.2008-


Sosyal Medyada Paylaşın: