GÖLGELER
Bu gün epey derin acýlarla uyandým,
Neþter sancýsýný bir ben duyandým,
Dostlarý görmeyince daha da yandým,
Bilmem bunca acýya nasýl dayandým?
Birazdan duyulur doktorun sesi,
Sonra ensemde hemþirenin nefesi,
Böyle günde duymak çok zor herkesi,
Özgür kalsýn kuþlar açýk býrak kafesi.
Ýstanbul’a çok yüksekte uyandým,
Bütün acýlarýmý ilk ben duyandým,
Yoldan geçen gölgeyi sen sandým
Bunca yalan yýllara boþuna yandým.
Bir dost edinmiþim koca bir martý,
Olurmu ki onunda dostluða þartý?
Kahpelikler herkesin elinde kartý,
Bence kalan yaþam yeni bir artý.
mehmet Tahmaz Taksim ilkyardým hastanesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.