AĞIL
Yaþayan bir þey kalmýþ taþlarýnda
ey yeþil þafaklarýn kýz kardeþi.
Gerçek mezarlarý þaþýrtýr
ellerinin sessizliði.
Rengarenk gözlüklerin türlü keyfiyle
sorumsuz kazma yaralar kalbini
ve yabancý turistin savurduðu aptalca oh
çarpar yüzüne gücendiren hakareti.
Ama canlý bir þey vardýr.
Kütüklerden bir kucaklayýþ sunar orman sana
köklerini týrmalamaktayken merhamet.
Koca bir celep gösterir övendireyi
taht uðruna zaptettiði tapýnaklarýn orda,
ve sen ölmüyorsun hala.
Hangi güçtür seni ayakta tutan
yüzyýllarýn ötesinden
gençlikte olduðu gibi canlý ve kýpýr kýpýr?
Hangi tanrý üfler gün sonunda
hayati soluðunu mezar taþlarýnda?
Tropiklerin tatlý güneþinden midir?
Sormalý niye Chichen-Itza’da olmaz? diye.
Ormanlarýn neþeli öpücüðü
ya da kuþlarýn naðmeli þarkýsýndan mýdýr?
Ve niye Quirigua’da daha derindir uykusu?
Daðlarýn sarp kayalýklarý arasýnda çarparak
çýnlayan kaynaðýn yankýsýndan mýdýr?
Ýnkalar öldü, ne dersek diyelim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.