Elveda
Deyirem sefasý bitdi ömrümün,
Ýndi dað çýhýram, düze elveda.
Göze duman çökür, baþa gar yaðýr,
Bahara elveda, yaza elveda.
Aþgýna her zaman mügaddes dedin.
Günler elden gedir, sen teles dedin.
Çohu istemedin, aza bes dedin,
Dedim, çoh yoh ise, aza elveda.
Ýndi öz kökünden üzülen menem.
Özge budaglara düzülen menem.
Ýndi ne sen, sensen, ne de men, menem.
Biz ki, biz deðildik, bize elveda.
Bahtiyar, derinde sýzlayýp yaran.
Seni keçmiþine baðlar her zaman.
Zulmet üreðini iþýglandýran,
Yoluna þam tutan göze elveda.
Teles: Acele et
Bes: Yeter
Üzülen: Kopan
Þam: Mum
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahtiyar Vahapzade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.