Gereksiz
Od almazdý bir zaman bu derdimden o derdim.
“Ben çýkmaya tepe yok, yüce bir dað isterdim.”*
Birce diki çýkmaya þimdi ferasetim yok.
Ayak üstte durmaya bir lahza takatim yok.
Kuvvetimi yitirip ben kendimi danmýþým(1)
Ömrü günü harcayýp, þan þöhret kazanmýþým.
Þimdi þan þöhretimden nârazýyým yoksa ben?
Meðer bu deðil miydi geceleri eriten
Gündüzleri öðüten zahmetimin meramý?
Meðer kazanmadým mý bu adýn hesabýna
Bu günkü ihtiramý?
Ben içeri girince ayaða kalksalar da,
Meclislerin baþýnda beni oturtsalar da
Her þey benim gözümde þimdi baþka renk alýp.
Tanýdýðým bu dünya benim gibi kocalýp.
Þimdi kendi içimde batýp unutulmuþum,
Artýk kendim için de ben gereksiz olmuþum.
Mart 2001
* 60. Yýllarda yazdýðým “Daðda þelale gibi” þiirimden mýsra.
(1) Danmýþým: Ýnkâr etmiþim.
(Türkiye Türkçesi’ne Dipnotlarla Aktaranlar: Seriyye Gündoðdu, Bayram Gündoðdu)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bahtiyar Vahapzade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.