İLKLERİYLE ELVAN USUL

Gördüm bir ýþýk daldým dünyaya,
Boðuldum balýk gibi sudan çýkýnca.
Elvan dediler seksen bir mayýsýnda,
Ýþte o gün ilk kez aðladým.

Sürünürken yerlerde acýrdý dizlerim,
Kalkmak için bir el arardý gözlerim.
Saklanýnca ailemden ümitlerim,
Ýþte o gün ilk kez yürüdüm.

Dört boðaz dört lokmayý paylaþýrken,
Kardeþim de geldi ben dördümdeyken.
Görünce onu geleceðiyle kundaklanýrken,
Ýþte o gün ilk kez düþündüm.

Öðrendiðim son oyundu birdirbir,
Ýntihar ederken yapraklar bir bir.
Kar düþünce evime, bu A, bu B’dir,
Ýþte o gün ilk kez okudum.

Kitap, defter, kalem yaladým,yuttum,
On birinde þair, yazar Elvan oldum,
“Aydýnlar prangalý neden?”, diye sordum,
Ýþte o gün ilk kez alkýþlandým.

Bir çift yeþil göz gülünce rüyamda,
Heveslendi þiirlerim kalpli yazýlmaya,
On dördünde ilk aþk sözlerini duyunca,
Ýþte o gün ilk kez kýzardým.

On yedisinde Çanakkale’ydi mekâným,
Öðretmen olmaktý okumaktan muradým.
Yeþil gözlerin kara odasýndan kaçtým,
Ýþte o gün ilk kez ayrýldým.

Milenyumu iki geçe bitirdim okulu,
Sonraki yýlda tuttum doðunun yolunu.
Üç yýlýmý yedirince unuttum Muþ’u,
Ýþte o gün ilk kez uyandým.

Döndüm de iki bin beþte Denizli’ye,
Doðu rüzgârlarý eser hâlâ üzerime.
Hak dedikçe sarý kart verdiler elime,
Ýþte o gün ilk kez lanet ettim.

Kuzey, doðu, batý gezdim Türkiye’yi,
Ne bir insan tanýdým ne sevdim kimseyi.
Tek dostum olunca yalnýzlýk muhiti,
Ýþte o gün ilk kez gömüldüm.

Kasým 2007
ELVAN USUL





Sosyal Medyada Paylaşın: