Bu gece ki arkadaþým Rüzgar Öðle güzel sesler çýkarýyor ki Dinlemeye doyamýyorum Ona bazen gemi sesleri Bazen de balýkçý tekneleri Eþlik ediyor Ama o hepsinden baskýn Bazen cam ve çerçeveleri Bazen de kapýlarý sallýyor Aðaçlarýn dallarýndan da sesler geliyor Ýçimi büyük bir huzur Ruhumu sukunet kaplýyor Öðle dingin ve rahatým ki Rüzgarla konuþuyorum Hiç bir yere bu kadar Yakýþmýyorsun diyorum Kireç burnu’na yakýþtýðýn kadar Aðaçlar bir oyana, bir buyana Eðiliyor,doðruluyor Özgürlük dansý yapýyorlar Yapraklar direne bildikleri kadar Aðaçta yorulanlar yerde Onlarda kendilerince oynuyor Kargalar ve martýlar da Rüzgara seni hiç bu kadar Sevmemiþtim diyorum Meðer ne büyük kayýpmýþ Söyleþilerine kulak vermemiþtim Hayýflanýyorum Oysa sen insanýn en özgür arkadaþý imiþsin En ele avuca sýðmayaný Ve en cesuru Bana söylediðin her þeyi Çýkarttýðýn sesten anlýyorum Seni dinlemekten keyf alýyorum En güzelide gönderdeki Bayraðýmý dalgalandýrman
7/10/2008 saat 20:27 Kireç Burnu/ Ýstanbul
Nazlýgelin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazlıgelin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.