_Gökten Mah Düşmüş_
Þafaklarýn güncesinden, aforoz edilen cismi
Adý, girdabýnda kaybolan kadýnýn
Yontulmamýþ dillerde yunulurken ruhu
Belki de…
Geliþi güzel tarihlerde
Mor çatýlý þiirler aðlayacaktý atide.
Kelepçeler vurulacaktý mazinin diline
Zulmedilirken yaþam bahanesine
Kibritler çakýlacaktý þehir çöplüðünde.
Ve ne aþklar yanacaktý kim bilir?
Ýbrahim odundan paye isteyerek;
Ölümü yaþamdan sayan,
Kaç sevdalý, kaç bezgin yürek
Yalvaracaktý kaderin sahibine.
Zamanla küllenmiþ gibi görünse de
Kelepir aþklar
Gün gelip öyle bir lodos esecek ki
Zengin kalkýþýndan esinlenmiþ fikirlerin
Aklý balið- sükut süzgecinden geçecek
Yanaðýnýn rengi,
Cehennemden ödünç alýnmýþ nar,
Ýçini dolduracak huzur, bilmediðin cennet kadar.
Yüzlere sürülen avuçlarda
Okunan dualarýn bereketinde iken nur
“Ey aþk sen nelere kadirsin”
Diyen cümleler saygý duruþundan dönerken
Ulvi bir tebessüm oturur
Gökten mah düþmüþ gibi sîmâna.
10 Haziran 2012 / NÜS 15.45
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.