Ben Ve Sen

Ben,
öyle bir aðlarým ki hýçkýra hýçkýra,
bütün aðlayýþlar susar,
ben aðlarsam bilirler acýnýn derinliðini,
ardýndan gözyaþým süzülür topraða,
ortalýk kýyamet.

Ben,
öyle bir üþürüm ki sensiz,
rüzgarlar hýþmýma uðrar,
korkar saçlarýna dokunmaktan,
kar çýð gibi düþer üstüme,
ortalýk kýyamet.

Ben,
öyle bir kalýrým ki ardýndan yapayalnýz,
tüm þehir yalnýzlýðýyla çöker karanlýða,
sensiz,
ne kadar ýssýz ne kadar sessiz anlar,
sen gidersen bir gün,
ortalýk kýyamet.

Ben,
öyle bir kaçarým ki bu þehirden,
baþým önde, gözlerim seni ararcasýna,
kimse koþmazken peþinden,
koþarým ardýndan sen kaçarsýn,
nefessiz kalýrým, ve sonra,
ortalýk kýyamet.

Ve sen,
gidersen, bitersin yüreðimde,
dumana karýþýr savrulursun,
gidenler mezarlýðýna hapsolursun,
bilirsin gidersen,ben ölürüm,
ölürsem,
ortalýk kýyamet...

Erkan Ipek
Sosyal Medyada Paylaşın: