Gitmek İstemezdim Senden

Giderken ben,
Yüzün asýldý ani bir intiharla,
Dilsiz aðýtlar yaktý sonra canýn,
Kendi içinde çýðlýk çýðlýða,
Bir cehennem gibi yandýn..
Ve ardýndan terketti yanaðýný gözyaþlarýn.
Gitti onlar da biliyorum,
Artýk tamamen yalnýzsýn..

Yarsýzsýn,
Ve tedavisi mümkün olmayan yerlerinden yaralýsýn..
Üzgünüm,
Gitmek istemezdim senden.
Yemin ederim,
Adýmlarýmý yavaþlatmaya çalýþtým,
Çalýþtým da baþaramadýn bir türlü,
Yenemedim kör olasý bir gururu,
Kalamadým yanýnda,
Kanamadým..
Bir de,
Elveda veya hoþçakal kelimeleri çýkmadý ya dudaðýmdan,
Son kez sustum ya sana haksýzca,
Öksüz ve yetim kaldý kulaklarýn,
Bir veda cümlesi bile duyamadýn aðzýmdan..

Gitmek istemezdim,
Özür dilerim..
Biliyor musun?
Defalarca terkedildim ben,
Defalarca baktým gidenin arkasýndan acýyla,
Aðlayamadým,
Islatamadým yaðmur olup yanaklarýmý..
Belki de bin birikmiþliðimin intikamýydý bu;
Saçmaydý, bencilce ya da
Ama intikamýmý aldým sonuçta..
Sevdin,
Mazlum oldun.
Kaldýn,
Ahýný aldým,
Bütün bunlar aheste aheste çýkacak bir gün benden,
Çýkacak caným..

Giden oldum,
Kabul ediyorum.
Suçlusu benim bu aþkýn,
En çokta bu yüzden zaten;
Derdin baþýndan aþk’ýn..

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: