ANILAR….

Nehaldedir bilmiyorum,sattýðýmýz Babaevi..?
Parýldardý,kilerinin ocaðýndaki alevi..
O günlerimiz negüzel,nekadar hoþ ve rahatmýþ…

Mahallenin çocuklarý alt bahçemizde oynardý..
Orta bahçede çeþitli meyve aðaçlarý vardý..
O bahçeler hep daðýlmýþ..EV’îmiz de harabâtmýþ..

“..Fikrim bir hülyaya ba’zan dalar da
Düþünür,derim ki, bu odalarda Kimbilir kaç kiþi oturup-yatmýþ


Misafirden boþ kalmazdý koca konak,o yýllarda..
Çocuk sesleri çýnlardý,gece-gündüz odalarda..
Üç kuma ve anam-babam yaþamamýz bir sanatmýþ..

Rahmet olsun,babam,hergün,kitaplarýna dalar da..
Hep aracýlýk yapardý,nizâlarda,kavgalarda..
Hoþgörülü sohbetiyle dargýnlýklarý kapatmýþ..

“..Þimdi bir ben varým,bir de anam var..
Zaten bu dünyada O’ndan baþka neyim var..?

Benim ömrüm O’nun..O’nun ki benim…”
Þimdi ne anam,ne babam…Acýmasýz hasretim var..
Sevgiliye ihanetin kahredici duygusu var..
Ne bu ömür O’nun..Ne de O BENÝM..

Küçük yaþta gurbetlerde dolaþmaktan oldum bîzar..
Hernereye gittim ise,hep benimleydi o Nigâr..

( H ata benim,günah benim,suç benim..)
“..Fersiz gözleriyle akþam oldumu..
Pencere dibinde,ýssýz yolumu
Yok ki..O’ndan baþka bir bekleyeným…”

Yalnýzlýðým baþlar,günün ýþýltýsý kayboldumu..
Geçit vermez bir hayaldir kapatan dönüþ yolumu

Yalnýz O’dur,bin ýþýkyýl uzaktadýr,bekleyenim..
Ruhuma,hasretin hüznü,periþanlýðý doldumu…
Baþka bir hayal belirir, eskisi kayýboldumu…
Can Dost’u anmakla geçer,çoðu gecelerim benim..

Mehmet Cemalettin Bayhan /ERDEK.
Sosyal Medyada Paylaşın: