Habersiz Bir Ölüm Hazırlığına

öfkesi dolaþýyor kaçýþýmýn kapý kapý
bir akþam haberinde adý okunuyor umudun
kentin en iþlek meydanýnda yatan ölünün
son imasýydý baþtan ayaða ayrýlýk
yuvamdý çocukluðuma dönmek an be an
ve ah ederek yýrttýðým sayfanýn ortasýnda
hafifmeþrep bir yalandýr adý aþkýn
en acý gün gibi...

mahçup rüzgarlarla gittiðimi söylemedimdi
geniþ dünyalar çürüyünce
hayal bahçesinde sonsuz zamanlarýmýzýn
þapþal bir kelebeðin kanat tozlarýydý uyku
ömrümü taþýdýðým bu yeni soluklukta
gizini tüketti sensiz kalmak
tarihsiz býrakýlmalarla baþbaþa bir kýþta
tarifsiz bir uzayýþla yitti anlamýn
sen sen olalý hiç bu kadar hiç olmadýndý
herkesi ayný sözcüðe sýðdýran bir senlikte
bitti safsatasý sesin sessizliðin de
harfsiziz artýk
taþsýz...

sabrýmý ikiye böldüm
biri sana güya
biri habersiz bir ölüm hazýrlýðýna
baþkalarý için izlerken kuþlarý
ince fikirli bir doðallýkta aðlamaksýz
iyi niyetli bir yanlýþ gibi güzel
bir yalan artýðý kadar çirkin
aldatmaklardan uzak
geliþ masallarý uyduruyorum hergün
ama kahramansýz
çoðalsýn diye siyah bekleyiþi umutsuzluðun
alelade gitmek için
kusursuz bir arayýþtan
anýsýz bir sevmeye...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: