Akrep sokumu düþ uyanýþý uykularým yýkar yüzümü
Düþerim geceleyin peþine, gün doðumu öncesi
Sirenler çalar göðsümde uyurken anadan üryan rüyalar
Uyanýr ayaklarým çorapsýz, yorgansýz yangýn yerine yalýn/ayaklý
Yakýlýrken zýlgýtýndaki yýldýz kayar yýkýlýr sonrasýnda sönerdi
Direkleri kýrýlýrdý yelkenlisindeki gemilerin
Bükülüp kývrýlýp kalýrdý deniz kenarý sokaklarým
Rahmine salardým kendimi vakitli vakitsiz paþparmak emiþi
Sokaklarým yanlýzlýðýmýn serkeþ arkadaþlarý
Sokaklarým darlandýðýmda sarýldýðým geniþ yollarým
Sokaklarým karanlýðý bana karan aynalarým
Sokaklarým ruhumun uykularýný sallayan salýncaklarým
Titrek lambalý adýmlý yürüyüþlerim üþütür
Mil çekilmiþ pencereler siyah süslerinde gelinlikli izlesin beni
Ayak izlerini saklarken sokaklarýn gölgeli adýmlarýnda dolaþýr adýmlarým
Çýkmazýndaki yerde yakama yapýþýr kokun
Sol yaným anahtarsýz sýkýlýr kývrýlýr sokaklarýma benzer
Sol anahtarýndaki bir tele bir nota takýlýr saçlarýna takýlýrcasýna
Boyun büker bir kemaný sýkýþtýrýr, ellerim terlerken dokunur
Ýncesindeki bir beste çalar yürek titrek kalýrken
Sokaklarým suskunluðunda söyler kaybolan aþkýn türküsünü
Þehri ateþe verir yankýlanýrken þarkýlar
Kýþ ortasý ayrýlýk yangýnlarý bahar yasaklýðýnda
Sokak ortasý gece çalgýcýsý olurum
Dudaðým tozlu paslý
Silerim
Düþlerimi
Sokalarýmda
Öperim
Düþlerini
Gizlice
Sensiz
Sonra
Dökülürüm
Sonbahara
Sokaklara
Damlasýnda
Yaðmura
Utanasý
Dikilen
Gözüm . . . . . . .
.
.
.
.
.
.