İşte Böyle
Yalnýzým.
Gündüzler, geceler boyu yalnýz,
Ne elimden tutan dost, ne yüzüme gülen kýz Dolaþýp durduðum sokaklar ýssýz.
Sokaklar unutturmaz yalnýzlýðýmý,
Bekarým.
Beklemez yolumu penceresinde karým.
Ne bir türkü duyarým bekar odamda ince
Ne daðýnýk eþyama deðer kadýn eli
Ne olurdu her akþam eve gelince
Masal gözlü bir çocuk ’Baba’ deseydi.
Rüyalar unutturmaz bekarlýðýmý
Çirkinim.
Usandým tek baþýma türküler çaðýrmaktan Biliyorum güzel deðil gözlerim, dudaklarým Ýçinizden çýkýp gitsem bir gün diyordum Baþladýðým bütün türküler yarým
Öyle bakmayýn yüzüme kahroluyorum...
Türküler unutturmaz çirkinliðimi...
Üstelik þairim bilemezsiniz
Her akþam rüzgar gibi sokaklara düþürek
Elleri ceplerinde birisi gezer
Bir yürek taþý gögsünde duygulu, ürkek
Ceylan yüreðine benzer
Mýsralar anlatmaz þairliðimi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Bülent Bakiler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.