Emine Bacı

Ben Numanlar Köyü’nden Emine Bacý
Yaþým belki doksanbir, belki seksensekiz. Ellerim ayaklarým buðdaylar kadar temiz
Yaz gelince dibeklerde çaresiz
Dövülen benim benim, benim!

Benim þimdi harmanlarda savrulan
Kara topraklarda buðu, yetim ocaklarda duman Seferberlik yýllarýndan beri dul kalan
Gelinim, gelinim, gelinim!...

Ben Numanlar Köyü’nden Emine Bacý
Ürüzgarýn erittiði karlara benziyorum.
Gayrý söner odamda geceleri yanan mum
Yüreðime bir ses verin diyorum
Ýnim inim, inim inim!...

Ben Numanlar Köyü’nden Emine Bacý!
Tadým tuzum yok gayrý, aðzýmda dilim acý
Varýp hangi doktordan alsam ilacý
Ben kim, doktor kim, ben kim?...

Beni böyle ilmek ilmek dokuyup saran aðrý Biliyorum gayrý, bölüme çaðrý
Kuru dallar gibi Allah’a doðru
Uzar beþ vakit ellerim, ellerim, ellerim!

Ben Numanlar Köyü’nden Emine Bacý
Üzerime daðlar gibi çile gelir de
Ya sabýr çekerim evvel emirde
Bir kuru caným var çok þükür bir de
Bir yatak bir yorgan bir kilim.
Bir yatak bir yorgan bir kilim...
Sosyal Medyada Paylaşın: