Ufuklar

Ruh ufuksuz yaþamaz.
Daðlar ufkunda mehabet,
Ova ufkunda huzur,
Deniz ufkunda teselli duyulur.
Yalnýz onlarda bulur ruh ezeli lezzetini.
Bu ufuklar avutur ruhu saatlerce, fakat
Bir zaman sonra derinden duyulur yalnýzlýk.
Ruh arar kendine bir ruh ufku.
Manevi ufku pek engin ulu peygamberler
- Bahsin üstündedir onlar-lakin
Hayli me’ud idiler dünyada;
Yaþýyorlardý havarileri, ashabiyle;
Ne ufuklar! Ne güzel ruh imiþ onlar! Yarab!

Annemin na’þýný gördümdü;
Bakýyorken bana sabit ve donuk gözlerle,
Acýdan çýldýracaktým.
Aradan elli dokuz yýl geçti.
Ah o sabit bakýþ el’an yaradýr kalbimde,
O yaþarken o semavi, o gülümser gözler
Ne kadar engin ufuklardý bana;
Teneþir tahtasý üstünde o gün,
Bakmaz olmuþlardý artýk bu bizim dünyaya.

Yaþýyan her fani
Yaþýyan ruh özler,
Her sýkýldýkça arar,
Dar hayatýnda ya dost ufku, ya canan ufku.
Sosyal Medyada Paylaşın: