MEHLİKA SULTAN

Mehlika Sultan’a aþýk yedi genç
Gece þehrin kapýsýndan çýktý:
Mehlika Sultan’a aþýk yedi genç
Kara sevdalý birer aþýktý.

Bir hayalet gibi dünya güzeli
Girdiðinden beri rü’yalarýna;
Hepsi meþhur, o muamma güzeli
Gittiler görmeye Kaf daðlarýna.

Hepsi, sýrtýnda aba, günlerce
Gittiler içleri hicranla dolu;
Her günün ufkunu sardýkça gece
Dediler: ’’Belki bu son akþamdýr’’

Bu emel gurbetinin yoktur ucu;
Daima yollar uzar, kalp üzülür:
Ömrü oldukça yürür her yolcu,
Varmadan menzile bir yerde ölür.

Mehlika’nýn kara sevdalýlarý
Vardýlar cikrigi yok bir kuyuya,
Mehlika’nýn kara sevdalýlarý
Baktýlar korkulu gözlerle suya.

Gördüler: ’’Aynada bir gizli cihan..
Ufku çepçevre ölüm servileri.....’’
Sandýlar doðdu içinden bir an
O, uzun gözlu, uzun saçlý peri.

Bu hazin yolcularýn en küçüðü
Bir zaman baktý o viran kuyuya.
Ve neden sonra gümüþ bir yüzüðü
Parmaðýndan sýyýrýp attý suya.

Su çekilmiþ gibi rü’ya oldu!..
Erdiler yolculuðun son demine;
Bir hayal alemi peyda oldu
Göçtüler hep o hayal alemine.

Mehlika Sultan’a aþýk yedi genç
Seneler geçti, henüz gelmediler;
Mehlika Sultan’a aþýk yedi genç
Oradan gelmeyecekmiþ dediler!..
Sosyal Medyada Paylaşın: