Veni, Vidi, Vixi

Deðilmi ki o derin acýlarýmla þimdi
Buna destek olacak tek bir kolda yoksunum
Ve çocuklara bile zorlukla gülüyorum
Ve açmýyor içimi çiçekler renkleriyle
Anlamalýyým artýk: yaþadýn yeterince!

Deðilmi ki ilkbahar kuþatýnca her yaný
Doðayý þenlik yerine çevirdiðinde tanrý
Bu görkemli sevdaya aþksýz bakýyorum
Deðilmi ki gün-gece ýþýktan kaçýyorum
Duyarak o en gizli kederi herþeydeki

Deðilmi ki ruhumda umudum yenik düþtü
Deðilmi ki bu güller, kokular mevsiminde
Sevgili kýzým benim, içimde, ta derinde
Yalnýz senin yattýðýn karanlýða özlem var
Mademki öldü kalbim, yaþadým yeterince!

Yeryüzünde yükümü tek bir gün reddetmedim
Arýðým iþte orda, burda baþak demektim
Yumuþadým gitgide, yaþama gülümsedim
Ve yaþamýn o büyük, dipsiz gizi dýþýnda
Dimdik durdum ayakta, kimseye eðilmedim

En iyisiyle yaptým yapabildiklerimi
Ne çok uykusuz kaldým, ne çok hizmet götürdüm!
Sonra acýlarýma güldüklerini gördüm
Nefretlerine hedef seçildikçe üzüldüm
Anarak çalýþýp çektiklerimi

Tek kuþun uçmadýðý þu dünya sürgününde
Öyle bezgin, ýþýksýz, ellerimin üstünde
Diðer tüm kölelerin alaylarý içinde
Taþýdým aðlamadan al kanlara bulanýp
Koparýlmaz zincirden payýma ne düþtüyse

Þimdi bakýþlarýmýn ancak yarýsý bende
Ötesi darmadaðýn acýlý gömütlerde
Dönüpde baktýðým yok çaðýran olsa bile
Sersemlik ve sýkýntý yüklü bir uykusuzum
Hiç gözünü kýrpmadan kalkmýþ þafaktan önce

Miskin karanlýðýmýn orta yerinde þimdi
Yanýt vermeye bile gönül indirmiyorum
Canýmý sýkýp duran o en günücü aðza
Ulu Tanrým gecenin kapýsýný aç bana
Ki çekilip gideyim, dönmeyeyim bir daha!
Sosyal Medyada Paylaşın: