Bir yolcu gibi sabah, tan vakti yola çýkan, Aklýndan sonsuz yazgý çýkmayan mutlu adam, Uyanýyor þafakta, ruhu hep düþ içinde, Elinde kutsal kitabý, dualar dilinde! Duasýný ederken baþlýyor gün doðmaya Güneþ hem göðe doðuyor, hem onun ruhuna. Solgun ýþýkta beliriveriyor eþyalar, Eþyalarla birlikte ruhunda baþka þeyler, Ondan baþka herkes uykuda, böyle sanýyor, Esrik bir mutluluðun huzuruna varýyor, Oysa arkasýnda güler yüzlü melekler var, Kitabýn üzerine eðilmiþ bakýyorlar.
(1856)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Victor Hugo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.