BEYAZ GÜVERCİN
Süzülüp mavi göklerden yere doðru
Omuzuma bir beyaz güvercin kondu
Aldým elime, usul usul okþadým
Sevdim, gençliðimi yeniden yaþadým
Bembeyazdý tüyleri, öyle parlaktý
Açsam ellerimi birden uçacaktý
Eðildim kulaðýna; dur, gitme dedim
Hâreli gözlerinden öpmek istedim
Duydum; avuçlarýmda sýcaklýðýný
Duydum; benden yýllarca uzaklýðýný
Çýrpýnan kalbini dinledim bir süre
Ve uçmak istedim onunla göklere
Ak güvercinin iri gözleri vardý
Güzelliðinden fýþkýran bir pýnardý
Soðuk sularýndan içtim, serinledim
Çaðlayan bir nehrin sesini dinledim
Belki buydu sevmek hayat belki buydu
Iþýl ýþýldým, gözlerim dopdoluydu
Bir naðme yükseldi sevinçten ve hazdan
Bir naðme yükseldi, güzelden beyazdan
Uzattý sevgiyle pembe gagasýný
Birden öðrendim hayatýn mânâsýný
Kaderde sevgiyi sende bulmak varmýþ
Seninle bir çift güvercin olmak varmýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümit Yaşar Oğuzcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.