Ayrılık Günü

Ben nice ayrýlýklar gördüm ömrümce
Kuþlar gördüm; kýrýlmýþ kolu, kanadý
Ayrý düþmüþ sevdiðinden kuþlar gördüm
Hiç bir ayrýlýk bana bu kadar komadý

Ayrýlýðýn bir aðrýdýr vurur þakaklarýmda
Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar
Derinden ses verir içimde bir tel
Sonra, birdenbire kýrýlýr, kopar

Yeryüzü çekilir altýndan ayaklarýmýn
Geçer baþýma çöken bir tavan gibi gökyüzü
Durmadan çalýnýr kulaklarýmda
Þarkýlarýn en hüzünlüsü

Seni alýp uzaklara giden otobüs
Benim üzerimden geçer hýþýmla
Devrilir, bakakalýrým ardýndan
Bir sel gibi akan gözyaþýmda...

Artýk ne yapsam boþ, teselliler faydasýz
Karanlýk gitgide en derinlere çeker beni
Çaresiz, bütün sokaklarýnda bu þehrin
Böyle periþan beklerim dönmeni

Dolaþýr birbirine yorgun ayaklarým
Ellerimi koyacak bir yer bulamam
Nereye gitsem, en koyusu acýlarýn
Ne yana baksam, çýldýrtan bir akþam

Ýstemem ben bu ömrü, bu talihi istemem
Böyle durup durup senden ayrýlmak varsa
Orada bir mezar kazýlýr benim için
Ayrýlýðýn nerede baþlarsa.



Sosyal Medyada Paylaşın: