BEYAZ GÜL

seni arýyorum kalabalýk caddelerde,
tanýmadýðým insanlar geçiyor, sen yoksun..
periþan hayallerimin baþladýðý yerde,
sana sesleniyorum, duyuyor musun?

beyaz güller açtý bahçelerde , sevdiðin..
ya o karanfil , baygýn kokulu çiçek.
gel yalnýzlýk bahçeme beyazlar giyin,
anladým ki bu ömür sensiz geçmeyecek.

odamý süsleyen ellerini uzat,
hazzýndan dile gelsin bastýðýn halý..
açýlsýn sevincinden perdeler kat kat..
ýþýk ve ateþ senin için yanmalý..

sonra çevir düðmesini, radyonun
sevdiðin musiki dolsun odama,
dinle þarkýsýný büyük koronun,
beni düþün! beni düþün aðlama..

içimden bir ses diyor ki sabret..
sonu gelecek bu yalnýzlýðýn,
bütün aynalar gülecek elbet,
açýlacak kapýlar ansýzýn..

yalnýz sen varsýn beyaz gülüm,
evde bahçede ve sokakta,
bir eylül akþamý gördüðüm ,
o beyaz hayalsin uzakta..

yakýnsýn yalnýzlýk kadar,
uzaksýn yakýnmýþ gibi,
sensiz yaþadýðým yýllar
bu kadar güzel deðildi.

yeter.. gel artýk yeter..
karanfiller açtý gel
kýþ bahçesinde , güller
beyaz güller açtý gel !!


Sosyal Medyada Paylaşın: