BEŞİNCİ MEKTUP

Ayrýlýk diye bir þey yok.
Bu bizim yalanýmýz.
Sevmek var aslýnda, özlemek var, beklemek var.
Þimdi neredesin? Ne yapýyorsun?

Güneþ çoktan doðdu.
Uyanmýþ olmalýsýn.
Saçlarýný tararken beni hatýrladýn, deðil mi?
Öyleyse ayrýlmadýk.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.

Zamaný hatýrlatan her þeyden nefret ediyorum.
Önce beklemekten.
Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan.
Ýkisi de kötü, ikisi de hazin tarafý yaþantýmýzýn.

Bir çocuðun önce doðmasýný bekliyorlar,
Sonra yürümesini, konuþmasýný, büyümesini...
Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasýný,
Kanunlara saygý göstermesini,
Ýnsanlarý sevmesini, aldanmasýný, aldatmasýný bekliyorlar.

Ve sonra ölümü bekleniyor insanoðlunun.
Ya o? Ya o?
Ýnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat,
Çocuklarýndan saygý ve bir parça huzur bekliyor,
Saadet bekliyor yaþamaktan.

Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artýk.
Aradýklarýnýn çoðunu bulamamýþ,
Beklediklerinin çoðu gelmemiþ bir insan olarak
Göçüp gidiyor bu dünyadan.

Ýþte yaþamak maceramýz bu.
Yaþarken beklemek, beklerken yaþamak
Ve yaþayýp beklerken ölmek!

Özleme bir diyeceðim yok.
O kömür kýrýntýlarý arasýnda parlayan bir cam parçasý.
O nefes alýþý sevgimizin, kavuþmalarýmýzýn anlamý.
O tek güzel yönü bekleyiþlerimizin.

Ýnsanlýðýmýz özleyiþlerimizle alýmlý,
Yaþantýmýz özlemlerle güzel.
Özlemin buruk bir tadý var, hele seni özlemenin.
Bir kokusu var bütün çiçeklere deðiþmem.
Bir ýþýðý var, bir rengi var seni özlemenin, anlatýlmaz.

Verdiðin bütün acýlara dayanýyorsam;
Seni özlediðim içindir.
Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni;
Seni özlediðim içindir.
Yaþýyorsam; içimde umut varsa,
Yine seni özlediðim içindir.

Seni bunca özlemesem; bunca sevemezdim ki!

Sosyal Medyada Paylaşın: