Layya - üç
þehir yorulmuþ
bir kýrýk testi
sulara veda
yolumu kesti
aðlayan bir kuþ
daðlara veda
sýla kül olmuþ
bir rüzgâr esti
in cin elveda
sevda bir sisti
kaldý arkada
leylak yok olmuþ
nevrûz daðlarda
güzel bir histi
þimdi kurumuþ
deme hevesti
bir aþktý layya
içime konmuþ
istanbul bir gece ve bir garip düþ
ölüler mezardan kalkmýþ gibiydi
yürüyüþ yürüyüþ yine yürüyüþ
yaklaþan mahþerin sýrlý eliydi
unutmam geceydi ve tam bu saat
bir kadýn köprüde öksürüyordu
þahlandý içimde saklý duran at
kadýn suna olmuþ ve yürüyordu
ne bir rüyaydý bu ne hayaletti
gördüm bizzat gördüm ve koþuyordum
kaba sýðmaz bir ruh bir tutam etti
ruhuyla layyanýn konuþuyordum
varýnca köprünün tam ortasýna
kaybolmuþtu layya öylece durdum
kurþunlar doldurdum azap taþýna
iþte tam orada kendimi vurdum
bir çift göz ve deniz kana bulandý
depremler içinde þiir ocaðým
uykudaymýþ meðer bu ölüm andý
uyandým büsbütün kayýp yataðým
vurulur tutkular birgün arkadan
tükenir gençliðin kara sevdasý
kahpeler çekilsin artýk aradan
kana bulanmasýn aþkýn duasý
bir mektup çýðlýðý her gece veda
uzakta uzakta köy bülbülleri
kaçmak gibi belki aðlamak ya da
minnacýk gencecik kýzýn gülleri
kararan yanýma bir dünya düþtü
aç bana ey þiir ilk yüzlerini
kalbe dilim dilim bir rüya düþtü
diyemem diyemem ilk sözlerini
aþklar ki azaptan ve demet demet
bir azap için mi öter bülbüller
yaklaþan seslerin içinde hasret
açýyor bu hasret içinde güller
beni ey tanrým de aþklardan yarat
bir bengisu gönder çýldýrýyor aþk
dünya bir kahkaha inliyor saat
korkular içinde yemyeþil baþak
sonsuz çýðlýklarla derdi dinmeyen
gençlerin ruhunu ben hançerledim
o coþan gönlüne hükmedemiyen
bir kýzýn sesine kendimi verdim
bakýp durdum sana çýlgýn ve þaþkýn
ve düþtüm o meþhur belalý derde
sesler sýrrý gibi sendeki aþkýn
kaynýyor kaynýyor bilinmez yerde
aþk ver ey can gülüm bize bir aþk ver
bu aþk parça parça cinnet ve neþe
yaðmurlar yaðar da caddeler titrer
ben bir þey ararým hep köþe köþe
sen aþký çýldýrtan bir garip kýzdýn
ne sunaydý adýn ne de canandý
eridin eridin içime sýzdýn
benim yalnýzlýkta hafýzam yandý
soldu menekþeler kokular bitti
ve kelimelerim bitecek gibi
aþk bizi býrakýp ilk ana gitti
ellerim evreni itecek gibi
zaman bir an gibi birden biterken
ben son kelimeyi seçemiyorum
aþklar için çok geç ya da çok erken
þiire bir kefen biçemiyorum
bir þiir yazýlmýþ eksik ve yarým
þafaklarsa henüz kurþunlanmamýþ
layyanýn uykusu ve rüyalarým
alevler içinde henüz yanmamýþ
bu þiir ne diye sormadýn layya
bilseydin yeni bir mevsim olurdu
sonunda kendini vurmadýn layya
göründü kayboldu sevdanýn yurdu
çengelkoy kýyýsý bekârderesi
sokaðýnda yoksul bir evde þimdi
kaybolur sesimde layyanýn sesi
kimdim ben bilinmez ve layya kimdi
kapanýr senin de gözlerin layya
fakülte kapýsý yerinde durur
beni deli etti bir garip rüya
seni de periþan bir garip gurur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.