Ýstanbul’un bugün keyfi kýrýktý. Martýlar solmuþ,Güller uçamýyordu. Ýstanbul’um bugün,yorgundu... Bir mýsra vurdu kýyýya, Kimsesiz bir çocuk þiir okudu.
Biri bir gözyaþý döktü,bedeninden aþaðý, Ve gözyaþý çok insan dolandý durdu... Bir saðnak yaðmur,bir mavi deniz, Ýstanbul’um bugün yorgundu...
Sonra el ele bir çift gördüm dürbünden, Ne aþklara ev sahibiydi Ýstanbul Kokoþ bir kuþ mýrýldandý erkenden, ’Ayrýlýk’ dedi,öyle bilindik türden, Þahitti Ýstanbul, Bu ellerin düðümüne... Þahitti Ýstanbul, Dün beraberken gördüðü çiftin; Yarýn baþkasýyla düðününe...
Ýstanbul’un bugün benzi atýktý, Duymak istediklerimi söylemiyordu bana, Belliydi,hiç olmamýþ bir þeyler vardý... Bir dilek tuttum, Bir yýldýz kaydý... Ýstanbul’un bugün keyfi kýrýktý... Mevzusu ayrýlýk,aþka tanýktý.
Belki eflatundan bozma bir renge, Þiir olur uçarým okursun beni... Gözünün önünde bin parça umut, Gelir Ýstanbul’da bulursun beni...
Ýstanbul’un bugün,yok ki morali... Biliyor dünkü eller çözüldü þimdi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
neptün. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.