bo
Bir Gün Sesli Bir Gün Sessiz Yaşanır Hayat
bonheur
Bir Gün Sesli Bir Gün Sessiz Yaşanır Hayat
Sen durgun bir göl,
Ben kendi dalgasýnda boðulan koca bir deniz.
Ýkimiz de ýslak, ikimiz de su yüklü
Gözlerimiz dolu dolu, aðlamaklý...
Ayný aðýrlýkta düþer ikimizin de üzerine yaðmur
Ayný tonda vurur camýmýza damlalar
Ayný anda alevlenir yüreðimizde aþklar...
Birlikte seyrederiz deðiþen bu koca dünyayý;
Yazýný, kýþýný, doðasýnýn uyanýþýný
Gökyüzünden yýldýzlarýn aþaðýya bakýþýný,
Aðacýndan meyvesinin vakitsiz iniþini
Ve topraðýnýn yaðmura yalvarýþýný...
An gelir güz yeline yaslanýrýz, sonbahar toplar yüreðimiz.
An olur yanlýþ gülü koparýrýz, dikenlerle kanar ellerimiz...
Dünya uçsuz bucaksýz bir boþluk
Takýlmýþýz peþine koþturup dururuz.
Yetiþmek ne mümkün!..
Bir dalýn eðilmesi gibi eðmiþse baþýný hayat
Bizi görmesi imkansýz, çoktan unutmuþtur sözünü...
Bazen gündüzü gece sanýr, ütopik düþler besleriz
Sanýrýz hiç batmayacak güneþimiz.
Göðe merdiven dayar güneþi tutmak isteriz,
Hiç gitmesin aydýnlýklar bizimle olsun deriz...
Bencilleþiriz!..
Sonra ne fark eder ki;
Karanlýk da, aydýnlýk da içimizde deriz
Korkmayýz karanlýktan, çünkü karanlýk korkar bizden...
Gece de bizim, gündüz de bizim
Hangisini yakalarsak alnýndan öperiz
Alný kýrýþmýþsa, hazana ermiþ der, yazý bekleriz...
Beklemeye alýþkýnýz; yaz gelir kucaklar bizi
Uzanýr yanaðýndan öperiz;
Yanaðý al al olmuþ kýzarmýþsa yüzü, dudaðýndan öperiz;
Dudaðý çatlamýþsa, yüreðinden öperiz...
Öpmek deðil gerçek amacýmýz
Sevgi ekmektir yüreklere,
Karanlýktan aydýnlýða taþýmaktýr umutlarý
Ýnsanlýðý unutturmadan insanca yaþatmaktýr hayatý...
ANKARA/3 Haziran 2012
Rukiye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.