Ne Büyük Bir Onurdur Seni Özlemek Ata'm

Bu karamsarlýk, bu telaþ
Bu yersiz korku niye çocuðum?
Kaldýr baþýný seyret gökyüzünü
Zamaný deðil midir tam da dik durmanýn
Bakýþýnla yýldýzlarý toplamanýn
Güneþe dokunmanýn ayý ellerine almanýn...

Sen Cumhuriyet’in çocuðusun
Hiçbir yabanýl ot yakmamalý tenini
Kanatmamalý dikenli tel parmaklarýný
Bayraðýn elinde Ata’n yüreðinde
Kim yakabilir canýný...

Kalbini ferah tut ve inan bana çocuðum
Güzel yarýnlara gebedir gün
Yýldýrmasýn gördüklerin, duyduklarýn seni
Ýnecek elbet bir gün sýrtýndaki kamburun
Yere saðlam basacak ayaðýn
Karanlýða bakmayacak gözlerin
Bugünün gibi olmayacak yarýnýn
Ve kara deyince karanlýklar gelmeyecek aklýna
Ýnan bana çocuðum
En büyük onurundur Atatürkçülüðün...

Kilitler vurmak isteseler de diline
Engeller koysalar da yoluna
Ürkek bakmasýn gözlerin camýn arkasýndan
Yüreðinde aðýrlýk, içinde sýzý taþýma
Eksilmesin dudaðýndan tebessümün
Yemyeþil olsun yarýnýna dair umutlarýn
Ne surlar, ne taþtan duvarlar kalsýn hayallerinin önünde
Sesin kýsýlmasýn, sözlerin asýlý kalmasýn havada
Çünkü sen Cumhuriyet’in çocuðusun
Çünkü sen Atatürk’ün izindesin...

Yüreðinde Ata’n, elinde ay yýldýzlý bayraðýn
Yýrtarak gökyüzüne gerilen perdeyi
Kucakla bu güzel vataný
Ve de ki:
"Özür diliyorum Ata’m,
Ýstediðin gibi ilerlemiyor bu vatan
"Ýstikbal göklerdedir" dedin
"Bilim ve ilim dedin" ama
Biz göðe bakamýyoruz
Gözlerimiz bozuldu sanki
Gerçekleri göremiyoruz
Bilimden, ilimden koptuk
Tarlada buðdayý, bahçede meyveyi tükettik
Topraðýmýzýn rengi bozuldu
Ne mýsýr, ne patates hiçbiri doðurmuyor
Tohumumuz kalmadý her þeyimiz Avrupa’dan geliyor
Biz Avrupalý olduk Ata’m..."

Ama sözüm olsun sana
Ve ant içiyorum karþýnda ki;
Ýlkelerin rehberim, Sen yaþama varlýðýmsýn
Kurduðun düzeni bozdurmayacaðým
Bu toprak Türkiye Cumhuriyeti’nindir
Asla böldürmeyeceðim
Baþýmýzýn tacýsýn; izindeyiz, fikrindeyiz
Biz Türk Milleti, hep seninleyiz Ata’m...


Rukiye Çelik
19 Mayýs 2012

Sosyal Medyada Paylaşın: