…yokluk alabildiðince hatalara sürüklüyordu: Yalnýzdý hiç olmadýðý kadar/ artýk yanýnda yalnýzlýkta yoktu… Kaybolmanýn en güzel yanýna koþuyordu… Sessizliðe, Uzaktan bir “merhaba” sesiydi, çýðlýklarýndaki yürek gizemi…
“Her þey unutuluyordu ama her þey unutmuyordu…”
…yüreði açýlmýþtý bir kere bilinmeyen sulara Buz kesmiþ görüntüler dün gibi iz býrakmýþtý… Keder yüklü bir geminin sol yanýndaydý/ tek baþýna, Geceler daha bir anlamlýydý! Yüreði dinleniyordu…
“Bir yerde garipti! Sessizce yaþýyordu, yine aðlayarak…”
…yalnýzlýðý güneþ gibi batmýyordu ki-canýný acýtýyordu: Bilinmeyen yollarýn müdavimi olacak kadar da yalancýydý… Hiç kimsenin olamayacaðý topraklarýn rengine koþuyordu; Sanma ya da sakýn hiç aldanma; o artýk çok uzaklarda yaþýyor…
—dillerin anlatamadýðý bir yazýydý! Günahtý…
Emre onbey
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.