Sen Bu Çerçevede

Kim çekmiþse çekmiþ bu resmini.
Kendinden de renkler katmýþ çekerken.
Daha çok doða koymuþ içine,
Deniz koymuþ, yosun koymuþ.
Yüzün deniz mavisi,
Gözlerin yosun yeþili!

Hele bu dut aðacýndan çerçeve...
Her bakýþýmda þaþýrtan beni
Becerisi deðil de yapanýn,
Beðenisidir daha çok,
Sana giden aðacý bilmesi...
En dillisini seçmiþ doðrusu,
Dut da sözlü aðaçtýr haaa!..
Mavilerinle, yeþillerinle,
Daha bir baþka duruyorsun içinde...
Çerçevene çok yakýþýyorsun,
Yalnýzlýðýma uyduðun gibi...

Neresinden baþlayayým,
Çerçeveyle bütünleþen resminin?
Senin güzelliðini mi öveyim önce,
Esintili, deniz gibi deðiþkenliðini mi?
Tutup bu kýyýlarda resmini çekenin
Sanatýný mý dile getireyim,
Yoksa yaratýcýsýný mý çerçevenin?
Bakýþlarýmdadýr diye anlamýn tümü
Yalnýzlýðýmla mý övüneyim?

Hep bu aylarda... Hava birden karardý da
Bir poyraz koptu mu Balýkkayasý’ndan,
Sökülür gider içimdeki tüm aðrýlar
Poyraz da saðlam havadýr haaa!..

Hiç þaþmaz kardýr arkasý...
Seni alýr da karþýma, yosun yeþili
Gözlerine dalar giderim.
Yitirdiklerimi ararým maviliðinde.
Yollar, beller kapalýdýr artýk,
Deniz bile kar altýndadýr.
Gemiler barýnakta çifte demirli...
Ne akým, ne yüksek gerilim,
Kenti saran karanlýk, kar altýnda...
Bir tek mumdur seni diriltip yaþatan
Yetiþ benim düþ gücüm, göster kendini!

Çarmýha gerilmiþ gibisin karþýmda
Ýsa mýsýn, Meryem mi, belli deðil...
Ben miyim, dört duvarla kuþatýlan,
Sen misin düþünen, Þevki Usta’nýn çerçevesinde?
Düþlerim mi, yaþamým mý,
Þu eriyen mum ýþýðýnda!..
Sosyal Medyada Paylaşın: