Ser bir döþek de uyuyalým anne... Kimse uyumadý benimle Dýþarýsý soðuk, hoyrat Kim zehirledi beni kendimle Anne, biliyor musun; Kimse olmadý uyuyan, Bitap düþen bedenimle Hani hep derdin ya ’’Olur bir kýz arkadaþýn, Unutursun anneni’’ diye Ne baþým kaldý yerinde Ne arkadaþým... Bana bir tek sen kaldýn anne Hiç kimsenin kucaðý Ev reçeli ya da Mutfak kokmuyordu anne
Sözün baþým üstüne, Senin sözünden çýkmadým Elimi býraktýn býrakalý Karanlýktan korkmadým Kokladým verdiðin eþarbý O anda bir kýzýl kapladý Kara ufuktaki garbý Ser bir döþek de uyuyalým anne Bir daha uyanmayalým Babam uyandýrmasýn eskisi gibi Görünmüyor ki þiþenin dibi Ýçersem küsecek biri de yok artýk Oda arkadaþlarým da yok anne Perdesiz kaldým, takmýyorum Artýk eskisi gibi akmýyorum Ellerinde kimsenin... Anne, uslandým, açar mýsýn kapýyý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bunungibi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.