doğmak

Normal insanlar gibi ölmek yakýþmaz bana...
Entrikalar dönsün arkamdan,
Zehirleneyim!
Alçakça bir cinayete kurban gideyim,
Son darbemi de ölürken vurayým
dünyanýn loþ anlamýna...

Sýrma yataklarda beklemeyeyim ölümü!
Bir otel odasýnda,
sere serpe bulunsun cesedim,
Faili meçhul olsun,
Zarar görmesin kimse...
Son resmimi burada bitireyim;
Vincent gibi...
Son bestemi burada vurayým!
Wolfgang gibi...

Arkamdan dualar okunmasýn,
Cesedime toprak dokunmasýn;
Öyle bir öleyim ki,
Hiç bir söz yakýþmasýn söylenmeye...
Açmasýn o sabah Güneþ!
Kupkuru bir yaðmur yaðsýn
Normal ölmemeliyim...

Ben giderken gülmeli herkes...
Belki tenha kasabanýn birinde;
’’Aman, ne iyi olmuþ’’ denmeli,
Orada bir tek kaðýt olmalý,
Bir de kalem...
Merak edenlere,
Ölümü yazmalýyým...

Direnmemeliyim,
Evren beni yerime koyacakken;
O’na son bir hediye sunmalýyým
Boþa gitmemeli hiç bir esin...
Ölürken dua deðil istediðim,
Sýradan ölmemeliyim!
Sosyal Medyada Paylaşın: