Çim kokusu vurdu yine Dýþarýda belli belirsiz Eðlenen insanlar Bilirsiniz, onlar insanlar Ben yine ayný ben Aynalara Sartre uzaklýðýnda Emziði düþmüþ ufaklýðýn da Boyu yetiþmeden, hemen Sönen bir Güneþ’i var Resim defterinin altýncý sayfasýnda Varsa rüyalarýnda, Bitmek bilmeyen gülüþ Mutlu gemisinin tayfasýnda Sevmek orada, Gülmek, aðlamak, sövmek Yalan söylemek de hem Damarlarýný içinden çekip alan Geriye kalan Birkaç çiziktirik melodi, Bir fotoðraf ve bir sahaf Cebinde bir sahaf, Gözleri O’na sabahý baðýþlar Saçlarý cennetine uzanan yol Yavaþça yolunu karýþlar Adým sayar, sesli konuþur Eliyle yer, küfreder Yalan söyler; neden olmasýn? Gemide herkes doðruyu mu söyler? Uyumadan önce sahafýný öper, Ve döner kalbinin üzerine Ölümünü kalbinden ister Karanlýk gömer gözlerine Sahafýný öper, sahafýný öper.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bunungibi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.