gel zaman git zaman bir hüsrana komþu oluyor bombalanan bir þehrin tozlu nüshasýnda evcilik oynayan çocuk gibi bakýþlarým...
feryatlar anlam kazanýyor gece olunca. ayýn güneþi özlemesi gibi uyandýðýmda sevda kokan sabahlarý özlüyorum...
ve bir martýya selamým dýr senin adýn. ve sen adýndan daha güzel olan bir gün kendim olarak sana gelmek istiyorum...
hiç bir þey bitirmiyor beni sözlerinden baþka kaldýrýmlarda ayrýlýk adýmlarý artýk býktým senden diye baþlar tüm tartýþmalar gitme kal diyemeyecek kadar gururlu kalpler. ama sen yinede gitme... çünkü ben seni, uyandýðýmda sen kokan sabahlarý Çok özlüyorum...
önce omuzlarým düþüyor sonra baþým öne eðiliyor zorba bir utancý yaþar gibi aðýr aðýr çekiyorum yokluðunu. her duyguyu kiracý havasýnda yaþýyorum. ne lazýmsa biraz o oluyorum.
seni geri getiremiyorum ama ne sensizliðime ne de aþkýma zulüm etmiyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aforizma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.