Çıkmaz Sokaklar

dedi: ‘’Bana, aþýk mýsýn?’’

serin gibi rüzgar, okþadý her yanýmý.
aldý, bulutlara taþýdý.
uzun süren sessiz bekleyiþ.
boþlukta kalan duygular, sahipsiz düþler.
söylenmesi zor söze, aðlayan kelimeler.
idam sehpasýna asýlmýþ birkaç harf,
Þekilsiz desenler içinde,
can çekiþiyordu.

kýsa bir cümle, daðýlmama yetmiþti.
þaþkýnlýk sararken her yanýmý,
kalbim, duracak gibi çýrpýnýyordu.
gerçekler ve düþler birbirine karýþýrken,
kelimeler, boðazýmda düðümlenmiþti.
‘’Ne demeliydim Tanrým! Nasýl cevap vermeliydim ki?
hassas bir gönlü kýrmamalýydým.’’
muhteþem bir güzellik, duruyordu karþýmda.
sanki, fecrin güneþiydi.
hüzün dolmuþ gözlerinde eridim.
ýlýk bir haz yayýldý bedenime.
beynimde çakan þimþekler eþliðinde,
yaðmurlar boþaldý üzerime.
bir an,
lav püskürten bir volkanýn karþýsýndaydým.
yanýyordu her yaným.
kurumuþ boðazým, zorlukla yutkundu.
acýmasýz kelimeleri ararken dudaklar,
hayýr dedi, dillerim.
ya yüreðim!

çýkmaz sokaklara, haykýrýyordu…

uzun, uzun baktým, gözlerine.
‘’Ya Rab! Bu ne güzellik böyle!
özenerek, yaratmýþsýn.
hünerini, ilmini sunmuþsun bu huriye.’’
bakýþlarýndaki engin sevgi,
yüreðindeki güzelliðin yansýmasýydý.
‘’ilmine, keremine kurban olduðum Allah’ým!
güzelliðini buldum, karþýmdaki güzelde.
yarattýðýn eþsiz güzelliðe,
bu aciz kulun, nasýl kayýtsýz kalabilirdi!
kalmalýydý Allah’ým…
yardým eyle, bu fakire.’’

dedi: ‘’Bana Aþýk mýsýn?’’

sustum…
þaþkýndým…
suçluydum…
korkmuþtum, böylesi güzellikten.
aþkýnýn aðýrlýðýný taþýyamaz, ezilirdim.
kavrulup yansa, yok olsa da özüm,
hayýr dedi, dillerim.
ya yüreðim!

bir meçhule akýyordu…

Mehmet Macit
07.05.2012


Sosyal Medyada Paylaşın: