Babaya Mektup

1.Çocukluk

iskambil kaðýtlarýna koyardýn parktan topladýðým taþlarý ,
arkadaþlarýn takýlýrdý çoðu zaman,,çaðýrmak için gelince seni
hatýrlamaya çalýþtým zihnimi zorladým hatýralardan
kýzdýðýn dövdüðün anlardan baþka aldýðýn ilk mýsýrý yerken
yanýma gelip neden paylaþmadýðýmý sordun
oysa bana göre babalar mýsýr yemezdi,gülmez ,korkmaz aðlamazdý
kahkalarla gülmez,gülümsemezdi;hep ayakta durur yýkýlmazdý,


2.Gençlik

ben askerken yýkýldýn ilk kez,büyük bir gürültü ile
firar edip koþtuðum dar koridorlarda alnýnda koca bir morlukla
gülümseyerek karþýladýn beni,geleceðime inanmasan da beklemiþtin


3.Orta yaþ


aramayý düþündüm aklýmdasýn hep
aðýr iþiten kulaklarýný hesaba katýnca vazgeçiyorum ,
sonunda dayanamadýn ;sen aradýn,
uykulu gözlerimle,anlaþýlmaz sesimle
konuþmaya çalýþtýn benimle
bu kez kelimeler bir kere çýktý dudaklarýmdan
artýk iþitebiliyordun!
baðýrmadan konuþabilirdik;
ama gene kýzgýndýn
ne cevap verdim ki acep .?

4.Yaþlýlýk


artýk ararým babamý düzelmiþ kulaklarý derken;
cevapsýz kaldý çaðrýlarým ...
hani rüzgarda savrulmasýn dediðin
iskambil kaðýtlarý var ya
Sende onlar gibi savrulup gittin...


Sosyal Medyada Paylaşın: