Şarap ve Kadın
Bir salkým üzüm aðladýðýnda kanayan gözler…
Kör ve saðýr bir kadeh,
Kýrmýzý ve aðzýnda bir kadýndan kalma ruj.
Sokulurken dudaklarýn boynuma,
Akþamdan kalma bir sabahýn koynuna yatýr beni.
Ar damarýmý çatlat,
Utancýný odanýn en loþ köþesine fýrlat.
Taný ve ezberle tenimi,
Bana cenneti anlat…
Ýki kaþýmýn arasýndan vur beni nefesinle.
Yüzüme vur yalnýzlýðýmý,
Yüzüm düþsün, yüzün yüzünden.
Sonra da yüzün, yüzümden…
Þarap þiþesini savur duvara!
Camdan önce duvarýn kalbini kýr.
Bir parçayý alýp sapla þah damarýma,
Üzülen üzümün yaþýyla yarýþtýr damarýmýn akýþýný.
Sonra yakýþtýr kanýmý duvara,
Karýþtýr ruhunu ruhuma,
Eðil ve öp en acýyan yerimden,
Dudaklarýný kalbime daya…
Kadýn!
Ne kadar þarapsýn, þarap ayný sen…
Dudaklarýn kadar kýrmýzý,
Ve bakýþýn bir damla þarap kadar döndürebilir dünyamý.
Þarap ne kadar benziyor sana.
Anlatsam anlayabilir misin beni,
Ya da bir kadeh þarap avutabilir mi?
Ýçimde büyüyen sensizliðimi…
Ezgin KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.