Kuþum ve ben bir aynada uyuyoruz, kafesimiz yataðýmýz yüzlerimiz eþlerine baka baka sonsuz kar altýnda uyuyoruz kuþum ve ben Eþim ve ben kýzýl bir baðla baðlýyýz birbirimize Çözülürse yoksulluk sevinir
Aynamýzýn içinde tek bu bað... Kýzýl kýskaç eþim kuþum ben...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilgün Marmara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.