Hiç bunu düşündün mü?

Ödemekle tükenmez cömert olanýn borcu
Yok elinde yoktur sen hiç bunu düþündün mü
Þifacý olsan bile gönlün bulunmaz harcý
Her gönül kýrýktýr sen hiç bunu düþündün mü

Deryalara benzeyen köpük saçlý ihtiyar
Süt liman olarak gez beni de diyar diyar
Deliler kumsallarda dalgalarý da sayar
Bu akýl kaçýktýr sen hiç bunu düþündün mü

Bütün gözyaþlarýnýn düþtüðü büyük derde
Bir yer var yüreklerde gerçeklerde ve serde
Dosta ataya yare bile kapalý yerde
Yol kime açýktýr sen hiç bunu düþündün mü

Rüzgarlara imrenip ’hamdým-piþtim...’ diyen genç
Kasýrga ol boran ol tarlamý talan et geç
Þu kafamdakileri koruyan binlerce saç
Gökte nur ýþýktýr sen hiç bunu düþündün mü

Azazil bu lokmayý denedi yiyemedi
Adem olan edepten hiçbir þey diyemedi
Hiçbir aþk bu korkuya itiraz edemedi
Aþk neye aþýktýr sen hiç bunu düþündün mü

Ýþte hayat ve ölüm deyip de geçtiðimiz
Sýr diye diye ölçüp görmeden seçtiðimiz
Seslenip sükûtunu duyunca kaçtýðýmýz
Ne su ne topraktýr sen hiç bunu düþündün mü

Dünyevî benle yaþýt gönüllere dillere
Ölülerin gezdiði yollara ve illere
Yaþama sevincime korku salan kullara
Mühlet veren tektir sen hiç O’nu düþündün mü

Sosyal Medyada Paylaşın: