UÇANALI ZÜLFİKÂR BEYE AĞIT*
Saðlýðýnda yüzüne gülenler
Sofrasýnda ekmeðini yiyenler
Uykusunda pusu kurdular
Zülfikâr Beyi vurdular
Zülfikâr Beyi vuran Uçanalý Ýsmail
Cellat olmasýna cellat, çingene deðil
Zülfikâr Bey mertti yiðitti
Fakir aðlatmadý, mazlum ezmedi
Hile nedir, kuþku nedir bilmezdi
Korkusuz uyudu, korkusuz gezdi
Var git Ýsmail var git, namert kiþisin
Hem sen düþün, hem de sana yol gösteren düþünsün
Varmayýn üstüme yeter, beni söyletmeyin
Ben bilirim dost kim, düþman kim
Bilirim kim sinsi adýmlarla peþimizde gezer de
Göz göze gelince baþýný eðer
Nolaydýn Zülfikâr Bey nolaydýn
Ýsmaile güvenmeyip teslim olaydýn
Bu daðlar Uçana daðlarýdýr
Manastýr’dan Florina’ya kadar uzanýr
Uçana daðlarýnda akan sular, uçan kuþlar
Zülfikâr Bey diye aðlaþýr
Gayri Ýsmail netse neylese
Ýçine korku düþmüþtür, yüzü karadýr
Uçana daðlarýna gözü pek, yüreði pek
Zülfikâr Bey gibi adam yaraþýr
*Zülfikâr Bey, Birinci Dünya Savaþý’nda Batý Trakya’yý iþgal eden düþman kuvvetlerine karþý
daða çýkmýþ; savaþýn sona ereceði günlerde bir gece evinde konakladýðý eski kâhyasý Uçanalý
Ýsmail tarafýndan uykusunda mavzerle öldürülmüþ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.