AYIŞIĞI

I
Ben uzaklardan beklerdim,
Sayarak günlerimi.
Bu gece penceremden düþen ay ýþýðýnda,
Birden yanýbaþýmda buldum
Bir aðaç gibi çiçeklenmiþ
Anladým almýþ yürümüþ
Sarmýþ bu sevda içimi

II
Gece yarýsý elbiselerim,
Ayakkabýlarým üstüne
Düþen ay ýþýðý,
Ýnsan böyle mi olur
Sevdaya tutuldu mu?

Bütün eski kitaplarý okudum,
Yaþlanmýþ güzellere sordum,
Mutluluk bu mu?

Ama bu sarýþýn
Ötekine hiç benzemiyor.
Ah, daha yeni yeni anladým
O küçük elleri, gülen gözleriyle
Beni bu kadar seviyor...

Kalmadý baþka korkum
Düþünmeden eline býraktým kendimi
Bütün dostlarým söylüyor
Bu sefer mutlaka tutuldum

III
O yanýndan döndüðüm, gece yarýlarý
Güler, konuþurdum, kendi kendime
Tutmasam, kucaklayabilirdim aðaçlarý.
Kimbilir, gelen geçen
Görünce ne derdi halime.

Sizin de, seviþtiðiniz, kardeþler
Mevsim bahara rastlarsa
Benim caným açýlmak isterdi
Mutlaka bir baþkasýna
Öperdim evde ilk karþýma çýkaný.

Uzakta, þimdi çok uzakta...
O nar tanesinden taze
Kuþtüyünden hafif geceler
Kalbim ümit içinde yüzer
Dünyam yýkanýr ay ýþýklarýyla...
Sosyal Medyada Paylaşın: