Diyelim bir masa var önümde Elimde bardak Oturmuþ içiyorum Bardak mý Urla mý tuttuðum?
Bardaðý masaya Tak! Vurdum mu vurdum Masaya dönüyorum Urla, uzak, uzak, uzak
Diyelim oturmuþ yazýyorum Birden duruyor kalem Bir görüntü ak kâðýtlarda Ev ev sokak sokak Yine Urla oluyor konum
Bir aðýz mýzýkam var Üflüyorum Re mi fa sol la Bir es mi giriyor araya -Ya Urla?
Bardak deðil o baylar Tak! Masaya vurduðum Hak arýyorum Düpedüz hak! Bütün mahpus kasabalar Küçük ölü kentler Soyulan tarla tarla Onlardan biridir Urla!
Yavaþ yavaþ sarhoþ oluyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Necati Cumalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.