Insan ozler hep arada... Ozlemler sarar her bir yanýný... Gun gelir gamsýz cocukluguna doner, gun gecer eski bir dostu ozler.. Çýðlýk atarak uyanýr uykusundan, bir anne elini arar durur karanlýklarda.. Eski ,,ben’’ i ozler, eski ,,sen’’ ile bir an daha çalmak ister.. Malum zaman ne durur, ne de bekler.. Insan elinde sonunda ektiðini biçer. Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif_Demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.