Öpercesine Bir çocuðun gözlerinden çalýnan hayalleri…
Gözlerimin alaca efkârýdýr aynam Iþýk ýþýk süzülürken gün vadilere Dilsiz bir þiirin üryan acýlarýndan öykünürcesine öpüyorum Baþým gözüm üstüne aldýðým ayrýlýklardan Eksildiðim yarýnlarý çýkarýyorum…
Susarak büyüyor oysa gecenin yürek ezen cümleleri Kilitli odalarda…
Turna katarý karakalem çizilse Aþar mý mýsranýn göðünü? Ya da suçlu bir yazýnýn paragrafýnda düðmelerken çeketini edip Aykýrý anlayýþla Paramparça olmaz mý topraðýnda? Öyle ya ”insan düþündüðü kadar özgürdür” demiþ Emerson Yarý çýplak bir ahla…
Hangi ebruli sessizlik insanýn acýsýný büyütür söyler misiniz? Menekþeli pervazlardan salkým diplerine kadar! Hangi þývgýn gölge düþürür kirpiklere? Hangi yýldýz kaymasý ömür eritir? Ah çekmek insanýn içini dövmesi deðil de nedir?