sevdasýna büyük bedeller ödeyenler, sonsuzluktan haber beklemeye durdular.. ben seni beklemeye durdum, bir cennet sürgününün ardýndan. yüreðim kendini terketmeye koyuldu, payýma yalnýzlýk düþtü.. yazdýkça ismini ufacýk kaðýt parçalarýna, sensiz geçen her günün sabahýnýn vakitsiz sancýsý bulaþtý ruhuma.. ellerime uzanacaksan þayet, ... aklýný zindanlarda býrak, kalabalýklar içinden en yalýn halinle gel! þikayet etme vefasýzlýðýndan, hiç olmayýþýndan.. gel sevgili! akþamlar inmeye durdu þimdi gel! birlikte dolaþalým sevdanýn çýkmaz sokaklarýný.. iman edecek yüreðim imkansýz aþka, çaresi kalmadý kendini yok etmekten baþka... 19.05.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
elif52 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.