İp
yalnýzýz,
kan yerine yalanlara bulanmýþ cesedimiz, toprak yerine kan kokuyor
yine de üzüldüðümüz þey,
ihanetlerle son verdiðiniz, amaçsýz yaþam deðil
üzüldüðümüz þey, bir daha parmak uçlarýnýzdan güç alamayacak olmamýz...
bir þeyler planlýyoruz,
bir þeyler söylüyoruz,
bir þeyler düþünüyoruz derken,
o bir þeylerimiz, önce her þeyimiz oluyor,
sonra her þeyimiz, size dönüþüyor
sonra da her þeyimizi kaybediyoruz ve hiçbir þey oluyoruz...
insanýz,
nasýl varoþ doðduysa bir insan, öyle ölmeye mahkumdur...
kýçýmýza ilk kez varoþ bir gecekonduda vurdular, nasýl aðladýk...
büyüdük, gördük, düþtük ve elbette kalkamadýk
varoþ bir yaþantýyla geldik kapýnýza, sevdik...
sevgimiz büyüdü, bir ip uzandý tuttuk ve ayaða kalktýk
parmak uçlarýnýzdan aldýðýmýz güçle, varlýk sahibi olduk
gözleriniz kýlavuz, dudaklarýnýz merhem, elleriniz sargý bezi oldu,
bizi ayaða kaldýran ip, tüm yaralarýmýzý sardý önce,
sonra da sizi bedenimize...
varoþ doðduk, varoþ düþtük, varlýklý kalktýk
insan nasýl doðduysa, öyle ölmeye mahkumdur dediler,
bizleri ayaða kaldýran, yaralarýmýzý saran, sizi hayatýmýza baðlayan o ip,
siz hayatýmýzdan anlamsýzca çýkarken, kýrbaç oldu, vurdunuz...
nasýl varoþ acýdý sýrtýmýz,
nasýl varoþ aðladýk...
gün geçti, yaralar sarýldý, acýlar çürütüldü buz dolaplarýnda...
doðduðumuz gecekondunun çatýsýnda ki çanak anten gibiydik
baðlanýp ýþýk saçacak bir þeyimiz yoktu ikimizinde, öyle anlamsýzdýk...
öyle gereksiz...
doðduk, büyüdük, düþtük, kalktýk, varlýk sahibi olduk, yaralandýk...
figürana dönüþtüðümüz hayatýmýzda, baþrol oynayan bir ip
bir ip kaldý geriye,
kendisini doðrudan astý tavana,
düþtüðümüz çukurdan,
sýkýca kavradý, doladý, sardý
ve çekti.
-boynumuzdan...
Onur Budak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.