Zaman ve İnsan

Tarif et deseler edemem
Aklýmýn alýp götürdüðü bir yerdeyim
Güçlü bir atmosferin altýnda
Farklý hayatlarýn mayalandýðý
Mavilerin birleþtiði bir ortamdayým...

Tek düzelik yok orada!
Bülbül var, gül var
Aþiyan da,
Aklýnýn ýþýðýnda aydýnlananlar da...

Ortalýk ýþýl ýþýl bakýnýp duruyorum
Dinler gibi yaparak
Hatta kimse yokmuþ gibi davranarak
Gelip geçen gölgeleri sayýyorum
-Uzayýp kýsalanlar, dev aynasýnda büyüyenler-
Arada bir de hiçliðin müziðine tempo tutuyorum!

Aklýma þaþayým, ne çabuk unutuyorum:
Tarih tekerrürden, zaman aldatýcýlýktan ibarettir;
Uzar-kýsalýr, gece olur gündüz olur
Yaz-kýþ derken dört mevsim olur;
Caný sýkýlýrsa güneþin önünde durur
Aydýnlýðý çalar, karanlýðý sunar
Karanlýktan kim korkmaz!..

Ki o karanlýkta;
Korkulu dakikalar önünüzde
Zaman arkanýzda
Ve sonsuzluðun aynasýnda bir þeyler
Sizle gönül eðlendiriyor...

Ah bir öðrenebilseydim;
Yollarýn iniþli-çýkýþlý olduðunu,
Ýnsanlarýn uzayýp-kýsalan zamanlarda
Birbirini nasýl da arkadan vurduðunu...

Ve kendimi kandýrmazdým:
"Ýyilik yap, denize at..." demezdim.
Kötülerin, kötülüklerin hýzla çoðaldýðý þu dünya da
Baþka kalbe inanmazdým...
Acýmazdým...
"Merhametten maraz doðar"...

25 Mayýs 2012
Rukiye Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: