Sende mi öldün!
Sende mi biçare býraktýn gönlümü,
Sende mi seyran ettin diyar diyar;
Beni býrakýp,
Sende mi öldün!
Sen;
Viranede ki sarayým.
Adýn;
Ferman-ý aþkým.
Ve varlýðýn;
Yalan dünyamdaki tek gerçeðim;
Sende mi öldün!
Bu giden sen misin,
Ben miyim arkandan aðlayan!
Sende mi öldün;
Nedir bu sevdayý bozan.
Peki, bakan ama görmeyen elalar mýdýr beni efsunlayan
Ve sonra da azimetiyle beni yýkan.
Sende mi öldün ey vazgeçemediðim,
Temyiz etmiþtim seni diðer fanilerden,
Sende mi öldün!
Sende mi âþina bir acý yaþattýn,
Tarumar ettin kalbimi
Hüsrana uðrattýn.
Hazan mevsimi mi geldi ey uykusuz gecelerim,
Sende mi öldün!
Bu hazin veda niye?
Ebediyete uzanan gözlerin midir;
Bu hýzlý adýmlar nereye?
Tamam! Sineye çektim bu ýzdýrabý ,
Ama söyle sevdiðim,
Sende mi öldün!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.